TXKOLATEA.
JATORRIA:
Txokolatea amerikatik datorrela dakigu, baina ez dakigu oso zehazki nondik. Batzuek esaten dute Amazonas ibaitik datorrela eta beste batzuek Mexikoren hego-ekialdetik. Baina badakigu han bizitzen ziren tribuek erabiltzen zutela edariak egiteko. Txokolatezko garagardo moduko bat egiten zuten txkolatearen pulpa fermentatuz. Edari hau, funtzio ritual moduko bat zuten eta seguraski ezkontzetan edaten zena. Geroago, Maiak, Aztekak eta olmekak jaten hasi ziren kakauzko aleen pastarekin eta txilirekin prestatuta. Txokolatea erregetzarentzat izaten zen edaririk gogokoena eta esaten zuten zibilizazio horiek txokolatea elikagai indargarri bat zela. Txokolatea ere artoaren irinarekin, txilirekin eta eztiarekin nahastu ahal zen.
Lehen Europarra:
Txokolatea lehenik dastatu zuen europarra Kristobal Kolon izan zen bere laugarren bidaian. Espainara eraman zuen txokolate ale batzuk errege katolikoek dastatzeko baina bere zapore mingotsaren ondorioz, ez zuen hainbeste arrakasta izan. Hernan Cortes, amerikatik bueltatzean, hainbeste gustatu zitzaionez, berarekin espainara eraman zuen eta espainako gortean sartu zuen. Urteak pasa ahala europa osotik hedatu zuten.
Azukrearen gehiketa:
Azukrearen gehiketa, Mexikoko komentu batean edota Zaragozako monastegi batean eman zela esan ohi da.
Europako eskaera:
Europan, kakaua txigortu, azala kendu eta birrindu ondoren, azukre askorekin eta kanelarekin nahasten zuten. Ez zuten erabiltzen pastelak egiteko baizik eta edariak prestatzeko. Europan, gizarteari asko gustatzen zitzaion txokolatea eta gero eta eskaera gehiago zegoen eta txokolate industriak konpetentziaren eraginez, almidoia gehitzen zioten eta edreilu errautsi pixka bat ipintzera iritsi ziren kolorea emateko.
Txokolatea lortzeko prozesua:
Txokolatea lortzeko kakaoa prozesu luze batetik igarotzen da: lehendabizi kakao-hazia hartzitzen eta lehortzen uzten da. Ondorengo pausoa xigortzea da, gero azala kendu eta aleak txiki-txiki egiteko. Hazi hauetatik bi produktu lortzen dira; bat kakao-pasta da, gero txokolatea egiteko erabiltzen dena eta, bestea, berriz, kakao-hautsa. Gure artean hain gustukoa dugun txokolatea egiteko lehen aipatu dugun kakao-pastari, azukrea, koipea eta esnea gehitzen zaizkio. Ugarien erabili ohi den koipea kakao-gurina da, nahiz eta batzuetan landare-jatorriko olioren bat erabiltzeko ohitura zabaltzen ari den.
Lehen Europarra:
Txokolatea lehenik dastatu zuen europarra Kristobal Kolon izan zen bere laugarren bidaian. Espainara eraman zuen txokolate ale batzuk errege katolikoek dastatzeko baina bere zapore mingotsaren ondorioz, ez zuen hainbeste arrakasta izan. Hernan Cortes, amerikatik bueltatzean, hainbeste gustatu zitzaionez, berarekin espainara eraman zuen eta espainako gortean sartu zuen. Urteak pasa ahala europa osotik hedatu zuten.
Azukrearen gehiketa:
Azukrearen gehiketa, Mexikoko komentu batean edota Zaragozako monastegi batean eman zela esan ohi da.
Europako eskaera:
Europan, kakaua txigortu, azala kendu eta birrindu ondoren, azukre askorekin eta kanelarekin nahasten zuten. Ez zuten erabiltzen pastelak egiteko baizik eta edariak prestatzeko. Europan, gizarteari asko gustatzen zitzaion txokolatea eta gero eta eskaera gehiago zegoen eta txokolate industriak konpetentziaren eraginez, almidoia gehitzen zioten eta edreilu errautsi pixka bat ipintzera iritsi ziren kolorea emateko.
Txokolatea lortzeko prozesua:
Txokolatea lortzeko kakaoa prozesu luze batetik igarotzen da: lehendabizi kakao-hazia hartzitzen eta lehortzen uzten da. Ondorengo pausoa xigortzea da, gero azala kendu eta aleak txiki-txiki egiteko. Hazi hauetatik bi produktu lortzen dira; bat kakao-pasta da, gero txokolatea egiteko erabiltzen dena eta, bestea, berriz, kakao-hautsa. Gure artean hain gustukoa dugun txokolatea egiteko lehen aipatu dugun kakao-pastari, azukrea, koipea eta esnea gehitzen zaizkio. Ugarien erabili ohi den koipea kakao-gurina da, nahiz eta batzuetan landare-jatorriko olioren bat erabiltzeko ohitura zabaltzen ari den.